31/1/11

Día da Paz




O 30 de xaneiro de 1.948 mataron a Mahatma Gandhi, que era un líder nacional e espiritual da India, que ademais loitaba contra a violencia. Foi asasinado por un integrista hindú.
Por iso desde 1.964 o 30 de xaneiro foi declarado O Día da paz e da non violencia, para conmemorar a morte de Gandhi.




Na nosa clase celebramos o Dia da Paz facendo un traballo con mans recortadas e pombas, nas que puxemos as cousas que nós podemos facer para traballar pola paz. Logo adornamos a porta da clase, co lema:
Se xuntamos as nosas mans … coidaremos mellor o noso planeta.
Na clase de relixión, coa profe Loli, tamén estamos preparando un mural que nos vai quedar moi bonito.

De quen é este ollo? (5)

Vale, vale, o ollo nº 4 era moi fácil. Ángela, Isaac, Brais L, Mohamed, Cristian, Gabriela, Daniel, Andrés, Darío, Valeria e Paola acertaron que era o ollo dun rinoceronte.

A ver se sodes tan listos co nº 5. De quen é este ollo?

30/1/11

Tarántulas





No mes de decembro tivemos unha visita moi especial. Diana, a filla da nosa profe Geni veu a ensinarnos a súa mascota. Non, non é un can nin un gato, é unha enorme tarántula que se chama Isis.
Como foi o último día de clases, quedamos con moitas ganas de saber máis cousas sobre as tarántulas. En clase preparamos unhas preguntas e Diana enviounos as contestacións:


29/1/11

Biblioteca

Esta semana Buli enviounos os resultados dos préstamos que fixemos na Biblioteca durante o 1º trimestre.












Neste gráfico vemos a evolución por meses. Empezamos un pouquiño frouxos, pero agora xa estamos levando bastantes libros.




Ademais o venres Andrea tivo o seu 1º diploma de lectura.
Xa temos catro!





De quen é este ollo? (4)

Moi ben, case todos acertastes: os ollos nº 3 eran os de unha araña.
Agora vos deixo un novo reto para este fin de semana, fíxádevos ben: De quen é este ollo?


27/1/11

Virxilio Viéitez


Esgrafiado

Na clase de plástica, coa profe Paz, estamos traballando unha técnica nova que se chama esgrafiado.
O fixemos coloreando un debuxo de cores, e logo o pintamos de negro por encima, con ceras brandas. Ao rematar de pintar todo de negro, rascamos cun punzón formas e debuxos pequenos, para que se vexan as cores que están debaixo. E xa está: un bonito debuxo de cores feito.

26/1/11

Onde viven as fadas?

Dende a Biblioteca, Buli enviounos outra das súas preguntiñas curiosas:
Onde viven as fadas?
E xa lle enviamos as nosas respostas á Biblioteca:

Nos bosques. (Mohamed, Brais L. )

Nos bosques onde hai cogomelos. (Rafa, Ángela, Darío, Daniel )

Viven nas flores. (Valeria, Ainoa )

Nos bosques escondidos. (Andrea)

Nos bosques máxicos. (Brais P., Gabriela)

Nos bosques encantados. (Andrés, Isaac, Iván V., Iván P., David)

Viven nos vales, nas flores e nas árbores. (Paola)

Esperamos a súa resposta.

De quen son estes ollos? (3)

Esta vez era un pouco máis difícil, pero estabades todos moi cerca.

Brais P, Brais L, Darío, David, Ángela, Rafa e Julio acertaron que o ollo nº2 era dun crocodilo.


E agora outro reto, a ver se sodes capaces de averigualo: De quen son estes ollos?

Veña, participade.


25/1/11

Piedra - libro - gato - barco (2)

Más historias ...

EL NIÑO AVENTURERO
Érase una vez un niño aventurero que quería viajar por el mundo con sus padres en barco, avión y coche. Sus padres le dijeron que se iban de viaje.
- Hijo, coge el gato y el libro para leer - dice mamá -rápido vámonos.
- Cogeré mi piedra de la suerte - dice el niño.
- Podemos irnos ya - dice mama.
Y aún están viajando por el mundo.
Darío



EL NIÑO VIAJERO
Érase una vez un niño que se llamaba Isaac. Isaac tenía un libro muy bonito de dragones. También tenía un barco que transportaba piedras muy bonitas. También tenía un gato que se llamaba Micas. Micas tenía que llevar las piedras a una ciudad. El nombre de la ciudad era San Petersburgo, y cuando llegó las vendió.
Andrés






EL GATO Y LA PIEDRA
En el centro de una gran ciudad vivía un gato muy listo y gris llamado Lulú.
El leía muchos libros de aventuras. El último libro que leyó trataba de una piedra mágica que transformaba los gatos en personas. Entonces Lulú cogió el primer barco hacia ese lugar dónde se encontraba la piedra mágica. Cuándo llegó se transformó en un chico.
Ainoa



LOS PRIMEROS PIRATAS
Érase una vez un hombre que quería tener un tesoro. Entonces llamó a una tripulación y empezó la vida pirata. Los piratas se llamaban:
-Brais el listo.
-Bob el fuerte.
-Rafa el capitán.
-Vicky el gato.
Iban de camino a por el tesoro cuando el barco chocó con una enorme piedra. Entonces Brais recordó que tenía un libro de emergencias para estos casos, así que lo leyeron y consiguieron salir nadando. Llegaron a una isla donde vieron una palmera que tenía una equis debajo. Se pusieron a cavar allí y encontraron un enorme tesoro.
Iván P.

24/1/11

Piedra - libro - gato - barco

¿Qué historias somos capaces de escribir con estas cuatro palabras?
Estas son las que se nos ocurrieron:

VILLAGATO
En Villagato solo existen dos barcos: uno se llamaba “Libro magico” y el otro “Piedra alta”. Los habitantes de Villagato usan mucho el barco para desplazarse. La capital de Villagato es Villaalta, y solo se puede ir en el barcoPiedra alta”. Para ir al cole, que se llama “Libro Llamativo” necesitan usar el barcoLibro Magico”. Allí solo viven ocho adultos y tres niños: Juanjo, Yina y Jana son los niños, y Julio, José, André, Naira, Jorge, Yuli, Julia y Ana son los adultos.
Isaac


UN DIA INESPERADO.








Había una vez un niño llamado Andrés. Un día estaba paseando por la playa, tropezó con una piedra, y se hizo mucho daño, quedó inconsciente. Al cabo de un rato se despertó y le ayudó un barquero con su barco y le dijo:
-¿Cómo te llamas, chico?
Y él le contestó:
- Me llamo Andrés.
-Pues súbete al barco.
Y le dejo ver un libro que se titulaba “EL GATO GARRAPATA”. Y le dijo el barquero:
-¿Te gusta ese libro Andrés
-Sí,- le dijo.
-Te lo puedes quedar.
Y se lo llevó a su casa y la madre le dijo:
-¿Pero dónde estabas Andrés?
-Ya te lo diré, mamá.
Valeria


NOS VAMOS A LA PLAYA
Un miércoles fui con el gato de mi abuela en un barco. Después llegamos a una playa y encontré una piedra muy bonita. Me puse el biquini y leí un libro.
Paola

21/1/11

De quen é este ollo? (2)

Moi ben, moi ben. Brais P., Rafa, Darío, Brais L., Isaac, Ángela, Dani e Gabriela acertaron a primeira pregunta. Si, era un ollo de camaleón.

Pero agora aí vai outro reto máis didícil. De quen é este ollo?

Veña, espero os vosos comentarios.


20/1/11

Primeiros diplomas de lectura

Hoxe Buli entregou os tres primeiros diplomas de lectura. Valeria, David e Isaac xa acabaron o primeiro caderno da Biblioteca e teñen o seus diplomas por ser uns bos lectores. Noraboa!

GRIFOS E HIPOGRIFOS

GRIFOS

El grifo es una criatura mitológica, cuya parte superior es la de un águila gigante, con plumas doradas, afilado pico y poderosas garras. La parte inferior es la de un león, con pelaje amarillo, musculosas patas y cola.
Algunos grifos se representan con orejas puntiagudas en la cabeza o plumas en la cola. De acuerdo a los mitos, es ocho veces más grande y fuerte que un león común .




HIPOGRIFOS

Los hipogrifos son seres voladores, mezcla de caballo con grifo. Su cabeza, alas, pecho y patas delanteras son como las de un águila y el resto del cuerpo es como el de un caballo.
Físicamente es como un caballo de color marrón o pardo, con alas de águila y plumaje anaranjado. Sus patas traseras son de caballo y las delanteras de águila. Suele medir unos 2 o 3 metros de largo.
Les gusta vivir en manadas y en lugares con pocas montañas y muchos pastos, y es que el hipogrifo es un ser omnívoro que puede comer tanto carne de caza, como hierba de los prados.
Aparecen muy a menudo en las novelas de Harry Potter.


Trotando en dirección a ellos se acercaba una docena de criaturas, las más extrañas que Harry había visto en su vida. Tenían el cuerpo, las patas traseras y la cola de caballo, pero las patas delanteras, las alas y la cabeza de águila gigante. El pico era de color del acero y los ojos de un naranja brillante. Las garras de las patas delanteras eran de quince centímetros cada una y parecían armas mortales.
-¡Hipogrifos! – gritó Hagrid-. ¿A que son hermosos?
Harry Potter y el prisionero de Azkaban



DE QUEN É ESTE OLLO?

Sabes que animal é ? Envía o teu comentario.

16/1/11

Exposición Seres Fantásticos

No mes de decembro inaugurouse no cole unha exposición sobre Seres Fantásticos chamada Nos límites da imaxinación. Os alumnos de 3ºB participamos con varios traballos:

  • Un libro de contos de dragóns e uns dragóns de plastilina que fixemos na clase coa profe Geni.
  • Tres traballos de plástica: debuxos dos nosos seres fantásticos, fadas para colgar do teito e collages do dragón de Gaudi, feitos na clase de Plástica coa profe Paz.
O día 13 de xaneiro visitamos a exposición para ver os nosos traballos e os do resto das aulas. Uns alumnos de 5º nos explicaron todos os traballos e nos contaron unha lenda: Apolo e Dafne.
CONTOS DE DRAGÓNS





MOLDEANDO DRAGÓNS


A VISITA


13/1/11

LOS TROLLS

Los trolls son seres oriundos de los países escandinavos, en los que son muy abundantes las leyendas e historias que los tienen como protagonistas. Viven en páramos, montañas y grandes y húmedos bosques muy poco transitados.
Tienen una enorme estatura (2 metros o más), y son de aspecto feo y terrible, con mucho pelo en sus brazos y piernas, y un rabo parecido al de los felinos salvajes. Tienen largas uñas en sus dedos, y sus orejas y nariz están muy desarrolladas. Tanto, que son de un tamaño muy superior al del resto de sus órganos, y eso ha hecho que su olfato y su oído sean tan extremadamente finos que nada escape a ellos. Se ha dicho que son descendientes de los antiguos gigantes y que se extinguieron hace ya muchos siglos, de ellos conservan su maldad y parte de su estupidez. Al igual que los orcos, son criaturas depravadas y malignas, aunque no resultan tan violentas. En cambio, a diferencia de ellos, no viven en grupos numerosos. Tienen costumbres más bien solitarias, aunque en ocasiones viven en familia el padre, la madre y el hijo ( suelen tener solo un hijo por pareja).

Viven en grutas y cavernas difíciles de encontrar, pero fáciles de identificar cuando se llega hasta ellas, sobre todo por su olor nauseabundo. Viven rodeados de inmundicias, desperdicios, basuras, y deshechos, así como de huesos y restos de sus víctimas. Aunque pueden comer de todo, les gusta especialmente la carne, y más si es carne humana.
Sus costumbres son nocturnas. Salen de sus cuevas en cuanto cae la noche para vigilar los alrededores y poder cazar a sus presas al amparo de la oscuridad. No soportan la luz del sol, y siempre tienen un cuidado especial en este punto, porque si no son precavidos y se encuentran fuera de sus cuevas al terminar la noche, el primer rayo de sol que ilumine el lugar les convertirá en piedra. Y ese troll será una estatua de roca para siempre, pues no existe encantamiento que pueda devolverle a la vida.

Harry olfateó y un aroma especial llegó a su nariz, una mezcla de calcetines sucios y baño público que nadie limpia.Y lo oyeron, un gruñido y las pisadas inseguras de unos pies gigantescos.
Era una visión horrible. Más de tres metros y medio de alto y tenía la piel de color gris piedra, un descomunal cuerpo deforme y una pequeña cabeza pelada. Tenía piernas cortas, gruesas como troncos de árbol, y pieds achatados y deformes. El olor que desprendían era increíble. Llevaba un gran bastón de madera que arrastraba por el suelo, porque sus brazos eran muy largos.
Harry Potter y la piedra filosofal



El ataque del troll:

http://www.youtube.com/watch?v=xo-BZV9yydQ


11/1/11

Volvemos das vacacións







Onte volvemos ao cole, despois das vacacións de Nadal. Con ganas de ver aos nosos compañeiros e compartir con todos os nosos novos xogos.



As vacacións foron moi divertidas. Os Reis magos trouxéronme moitas cousas. O que máis me gustou foi o "Coolcards", unha máquina para facer tarxetas.
Ángela
Aos veciños, o día 7 de xaneiro, pitounos a alarma do piso porque íase inundar o garaxe, e tivemos que quitar o coche. Os Reis trouxéronme regalos, e a min gustoume moito o "Sing Star", que serve para cantar cancións do que queiras, a min trouxéronme de Patito Feo e canto moitas cancións.
Andrea
O día de Reis Magos pola noite fun ao baño e atopeime dous regalos con dúas notiñas, e empecei a ler. Na miña carta poñía: Valeria, es moi boa coa túa irmá e axudas moito. E despois fun para cama. Cando me levantei había máis regalos aínda, e o que máis me gustou foi o "Quen é quen?". Eu xa xoguei coa miña nai e a miña irmá Ágata.
Valeria
O puzzle que me trouxeron os Reis gústame porque me parece o puzzle máis divertido.
O Monopoly que me trouxeron é un xogo para toda a familia.
Iván P.
As vacacións paseinas na casa cos meus pais e xoguei, estudei e lin moito. Os regalos gustáronme moito, menos a roupa.
Rafa
O que máis me gustou das vacacións foi o cumple do meu pai, que foi o día de Reis, porque veu a miña familia.
Isaac
É mellor non ir ao baño pola noite de Reis, ou te quedas sin regalos.
Paola
Estas vacacións foron estupendas, pero moita xente non o pasou moi ben xa que o día 7 inundouse Cangas. pero os Reis Magos puxéronme moitos agasallos.
Brais L.