Xogando ao béisbol

Estes días estamos xogando ao béisbol en ximnasia. O mércores xogamos o partido oficial, que o gañou o equipo verde, e o venres tivemos a revancha, que empatamos. 

O béisbol é un xogo de equipo que se xoga cun pau chamado bate e unhas pelotas pequenas. Os aros fan de bases e, cando bateamos, temos que correr polos aros dando unha volta. Se estás fóra dos aros cando o que lanzou a pelotiña a colle, quedas eliminado.

Gústanos o béisbol, é un deporte chulo, e nos encanta batear.

Cristian, Brais L. e Dani

Virxilio Viéitez

Virxilio Viéitez foi un fotógrafo galego.

Naceu en Soutelo de Montes en 1930. Comezou traballar na construción e emigrou a Cataluña. Alí coñeceu a Julio Pallí que lle ensinou o oficio da fotografía.

En 1955 regresou a Galicia e pouco despois abriu un estudio fotográfico no seu pobo, dese modo tivo ocasión de retratar a moitos dos seus veciños.

As súas fotografías son retratos de persoas e grupos en actos sociais como comuñóns, ou bautizos, pero tamén en actividades cotiás. Con relación a súa técnica, a maioría das súas fotos son en branco e negro aínda que nos anos setenta realizou algunha en color.

Actualmente hai unha exposición das súas fotos no museo MARCO de Vigo.

Faleceu na súa vila o 15 de xullo de 2008.

No mes de decembro visitamos o museo do Marco e estivemos vendo a exposición de fotografías de Virxilio. Gustounos moito, e decidimos seguir traballando coas súas fotos na aula.

http://www.marcovigo.com/content/virxilio-vieitez

En clase estivemos comentando as que máis nos gustaban e contando aquelas cousas que máis nos chamaron a atención. logo fixemos un traballo: "As nosas fotos favoritas".

Open publication - Free publishing - More marco

Para rematar, escollimos algunhas fotos para facer as nosas propias versións. Pensamos que nos quedaron igualiñas que as de Virxilio.

Se queredes saber máis sobre a súa vida e a súa obra, aquí tedes un enlace a un vídeo moi interesante onde o propio Virxilio e a súa filla nos contan cousas del.

La mirada fotográfica. Capítulo 2

O rincón de Buli

O pasado xoves día 24 actaron na Biblioteca Isaac, Ainoa e Andrea na actividade de O rincón de Buli.
Isaac contounos unha historia sobre o mundo dos dragóns, e Andrea e Ainoa un precioso conto sobre unha avoa moi especial. Para axudar coas marionetas estiveron Valeria e Ángela.

Biblioteca

Onte chegounos un novo diploma dende a Biblioteca. Outra vez Valeria, que xa acabou o segundo caderno e xa ten o seu diploma de "Super lectora". Noraboa, Valeria!

A monstroescola (4)

A min gustoume porque había monstros e os monstros eran feos. Había unha profe e oito nenos, e un inspector. Os meus personaxes favoritos son Invi e Peque. Invi non se ve e Peque é de cor vermella.

Julio

Eu penso que o libro da Monstroescola quere ensinarnos a convivir xuntos, dunha raza ou doutra. O meu personaxe preferido é Cacho. A escena que máis me gustou foi cando subían as escaleiras, e gustoume moito porque é de misterio e a min me gustan os misterios.

Brais P.

Este libro gustoume moito porque todos son bos. O personaxe que máis me gustou foi Nefertina porque era graciosa e tiña vendas. A escena que máis me gustou dela foi cando non quería facer as tarefas da casa- Tamén gustoume Peque, é moi bonito. Este conto ensínanos que se pode vivir con calquera persoa.

Gabriela

Gustoume moito porque ensínanos a que monstros e humanos poden convivir xuntos. O meu personaxe favorito é Lupo porque é un lobishome inverso, e me gustan moito os lobishomes inversos. Tamén gustoume porque era moi peludiño. Os debuxos tamén son moi graciosos. A miña parte favorita é cando o inspector sorprendeuse.

Cristian

Can Cerbero

El cancerbero era un enorme perro que vigilaba las puertas del infierno. Tenía tres cabezas voz de bronce, cola de dragón, el lomo erizado de serpientes y su fauces destilaban veneno. Se le suele representar de color negro, para que destaquen más los ojos de color sangre iluminados por una luz sobrenatural.

Es temido por su fuerza y su agresividad a la hora de vigilar la puerta que tiene encomendada. Cada una de sus cabezas cuenta con afilados colmillos, y además suele ayudarse con las serpientes de su cola para ejercer fuerza sobre los seres a los que se enfrenta.
Hijo de Equidna, una monstruosa ninfa marina; y Tifón, una divinidad primitiva con forma de Huracán; y hermano de Ortro, un perro de dos cabezas.
Se encontraba en la otra orilla de la laguna Estigia, por donde el barquero Caronte llevaba a las almas venidas de la Tierra hasta el Hades (los infiernos). Su misión era no permitir la salida de las almas, o la entrada de los mortales.

No estaban en una habitación, como él había pensado. Era un pasillo. El pasillo prohibido del tercer piso. Y ya sabían por qué estaba prohibido.

Estaban mirando directamente a los ojos de un perro monstruoso, un perro que llenaba todo el espacio entre el suelo y el techo. Tenía tres cabezas, seis ojos enloquecidos, tres narices que olfateaban en dirección a ellos y tres bocas chorreando saliva entre los amarillentos colmillos.
Harry Potter y la piedra filosofal